Merhaba...

Ozan'a, Sana ve Bana

Yaşamayı düşün.
Bir kardelen çiçeğinin umutsuz yakarışında.
Kör bir namlunun,
Geceyi örten keskin haykırışında.
Yitirdiğim, ama asla terketmediğim,
Bir sonbahar akşamında;
O, benim en güzel düşüm.

Sevdayı düşün.
Ama kuralsız olsun.
Bir kerecik ölümüne,
Daha sonra binlerce kez yaşamak için.

Umudu düşün.
Apansız geliveren o gecelerde.

Kavgayı düşün.
Soğuk duvarlardan inileyen mahpus seslerinde.

Ve Ahmed Arif'i düşün.
Sararan sonbahara inat güzelleşen maviliklerin kıyısında.
Yaşama, Sevdaya, Umuda ve Kavgaya mısralar dökülürken bu evrende,
Unutma;
'Hasretinden Prangalar Eskiten'* her bir yürek;
Armağanıdır, düşün ve düşünüşün.
Ozan'a, Sana ve Bana....

* Ahmed Arif

(11.01.2002-10.06.2005)